Gemberkoek uit Grasmere (gingerbread)

Bereiden

Verwarm je oven voor op 180 °C en bereid de bakvorm voor. Breng een dunne laag boter aan met een opgevouwen vel keukenpapier en verdeel mooi tot in de hoeken van de bakvorm. Breng een strook bakpapier aan in de bakvorm die twee zijkanten bedekt en aan de twee bovenkanten iets uitsteekt zodat je het gebak na het bakken makkelijker uit de vorm kunt halen. Bestuif de vorm met bloem, houd de vorm boven je werkbank of gootsteen en klop op de vorm om het teveel aan bloem te verwijderen.

Doe alle droge ingrediënten in een kom en wrijf de boter erin zodat je een broodkruimstructuur krijgt, dit gaat het beste in een foodprocessor of blender. Wees niet ongerust over het deeg want dat komt niet mooi samen zoals bij andere koekjesdegen; het blijven kruimels.

Weeg 70 g van het kruim en houd apart. Duw de kruimels in de bakvorm en vertrouw me dat het goedkomt. Gebruik een mini deegroller of een vel bakpapier om de kruimels goed aan te duwen. Lepel er de apart gehouden kruimels over en druk heel lichtjes aan om de kruimels mooi te verdelen over de oppervlakte van het deeg.

Maak nu met een oude balpen of iets dergelijks een insnijding in de kruimels. Verdeel eerst in vier vierkanten en dan elk vierkant nog eens in twee. Bak 25 minuten en haal direct uit de oven. Snijd het gingerbread in vier porties op de lijnen die je aangebracht hebt terwijl het nog warm is.

Extra benodigd

Bakvorm (20 x 20 cm), foodprocessor of blender

Opmerking

'Grasmere is een klein pittoresk dorpje in het heuvellandschap van het Lake District in het noorden van Engeland. De omgeving is poëtisch, daarom verwondert het ook niet dat de dichter William Wordsworth er gewoond heeft. Zijn zus Dorothy schreef in 1803 in haar dagboek dat ze in Grasmere gingerbread ging kopen voor haar broer. Vijftig jaar later startte Sarah Nelson met het bakken van haar versie van Grasmere gingerbread, dat ze verkocht vanuit haar kleine peperkoekachtige stenen huisje op nog geen paar meter van de laatste rustplaats van William Wordsworth. Nu, meer dan 150 jaar later, kun je nog steeds in datzelfde huisje gingerbread kopen, de naam kreeg intussen een trademark en geen enkel ander gingerbread mag nu nog de naam Grasmere dragen. Dit leidde tien jaar geleden tot een heuse gingerbread-oorlog, want Sarah Nelson is niet de enige die het verkoopt in de streek en gingerbread werd duidelijk al veel langer gemaakt in Grasmere. Zo wordt er in het dorp gesproken over de Dixon-familie die in de 18de eeuw gingerbread verkocht, en in een boek uit 1912 ontdekte ik dat er in de kerk op enkele meters van Sarahs winkel al reeds in 1819 gingerbread werd geschonken aan de kinderen als Rushbearers gingerbread. In datzelfde boek staat dat de familie Walker dit gingerbread bakte in hun kleine winkel en dat vandaag de dag - 1912 - Mrs. Gibson daar een gingerbread-winkel uitbaat nadat Mrs. Mary Dixon er jaren de gingerbread-maker was geweest. Vreemd genoeg wordt er niet gesproken over Sarah Nelson in de literatuur. Wat wel bijzonder is dat het erop lijkt dat het bakken van gingerbread echt een vrouwentaak was, terwijl er in die tijd vooral mannelijke bakkers waren.' - Regula Ysewijn