Macaroni en tomaat

Ingrediënten

• olijfolie
• ½ takje rozemarijn, gerist en gehakt
• 2 tenen knoflook, fijngesneden
• 2 flinke sjalotten, fijngesnipperd

• 400 g macaroni
• 12 smakelijke tomaten, 8 in brunoise, 4 in partjes
• 8 takjes basilicum, gerist en gehakt
• stuk Parmezaan

Bereiden

Verwarm op middellaag vuur een ruime pan met olijfolie. Voeg de rozemarijn, knoflook en sjalot toe en smoor die in circa 10 minuten zacht en glazig.

Breng ondertussen een pan met ruim water aan de kook voor de macaroni. Voeg die, samen met een kneepje zout, toe als de sjalot 7 minuten onderweg is. Roer goed los van de bodem.

Doe de tomaten bij de sjalot en laat ze een paar minuten fruiten en wat vocht loslaten. Schep er dan met een diepe soeplepel water uit de pastapan bij, tot de sjalot en tomaat in een bodempje vocht staan. Voeg driekwart van de basilicum toe, maal er peper over en laat zachtjes pruttelen.

Giet de pasta af, schud goed droog en meng met de laatste basilicum door de tomaten. Rasp er met een grove rasp Parmezaan over en proef op peper en zout.

Variatietip

Meng er voor een smeuïger geheel net voor serveren per persoon een halve bol mozzarella in brunoise door. Óf, schep de pasta op borden en leg er een flink stuk burrata bovenop. Voeg tegelijk met de tomaten 2 in brunoise gesneden aubergines toe. Meng er groene (Taggiasche) olijven en/of kappertjes door.

Opmerking

Macaroni. Niemand eet het ooit en toch verkopen alle supermarkten het. Dat doen ze alleen als er mensen zijn die het kopen. Dus wíe is het, wíe sluipt er door dat pasta-pad en haalt bij de kassa, schichtig om zich heen spiedend, de elleboogjes onder zijn, of haar, jas vandaan? Waarom zou een pasta die zo oud is als de weg naar Rome een verborgen genoegen moeten zijn? Hebben al die kapsonespasta's hem opzij ge-elleboogd en moet hij nou ineens stiekem gegeten? Telefoons uit, gordijnen dicht, we eten macaroni? Kom op, kom uit de kast en geniet zonder gêne. Ik zal eerst. Toen ik klein was en nog niks lustte, wilde ik niets liever dan blote macaroni met een kaasbroekje. Dat is dus een heleboel geraspte, belegen kaas erdoor geroerd en verder niks. Een tijdje geleden vertelde ik het aan iemand - die toevallig vaak voor me kookt en in hetzelfde huis woont - en die zette het me onverwacht voor. Instant geluk. Zomaar binnen handbereik.