Zuppa Inglese

Ingrediënten

• 10 eidooiers
• 10 eetlepels suiker
• 70 g meel
• 1 liter melk
• 4 eetlepels cacaopoeder

• 250 ml alchermes Officina S.M. Novella of Casoni
• 15 zachte savoiardi of lange vingers (pas het aantal aan)

Bereiden

Klop de eidooiers in een pan los met de suiker. Voeg de bloem en vervolgens de melk toe en meng goed. Breng het mengsel langzaam aan de kook terwijl je het voortdurend in dezelfde richting roert. Laat zodra de eerste luchtbelletjes verschijnen, nog 5 minuten zachtjes koken. Haal dan van het vuur.

Giet een derde van de room in een kom, voeg de cacao en een paar druppels alchermes toe. Klop tot een glad en egaal mengsel.

Halveer de savoiardi in de breedte, dompel ze in de likeur en bekleed de bodem en lange zijden van de vorm. Giet de helft van de banketbakkersroom in de vorm, dek af met de in likeur gedrenkte koekjes en schenk alle chocoladeroom eroverheen. Dek af met savoiardi en eindig met een laagje banketbakkersroom. Vouw de randen van de savoiardi die boven de vorm uitsteken naar binnen, over de room heen. Zet de vorm minimaal 6 uur in de koelkast voordat je de taart uit de vorm haalt. Je kunt het gerecht ook in schaaltjes serveren.

Opmerking

Een soep die geen soep is, een Engelse naam voor een dessert waarvan Toscane en Emilia-Romagna het vaderschap betwisten... Deze oude dame weet ons nog steeds te bekoren met haar charme.

Alchermes

Deze ouderwetse, maar nog steeds even mooie, karmijnrode likeur blijft niet onopgemerkt! De naam komt van het Arabische al ghirmiz, de cochenilleluis. Het zijn immers de eitjes van de vrouwelijke cochenilleluis die aan het drankje zijn prachtige karmijnrode kleur geven. Het is heel zoet en is op smaak gebracht met rozenwater, sinaasappelschil en kruiden. De Florentijnse kloosters produceerden het al in de 13de eeuw en aan het hof van de Medici in Florence dronken ze al. Ze kenden het de eigenschappen toe van een levensverlengend elixir. Het recept werd in 1743 gecodificeerd door frater Cosimo Buccelli, directeur van de Officina Santa Maria Novella, dat nog steeds de belangrijkste ambachtelijke producent is. Tegenwoordig wordt het alleen nog voor sommige taarten gebruikt, maar ook voor de mortadella di Prato (Slow Food-presidium).