Macco di fave (tuinbonenpuree)

Ingrediënten

• 500 g gedroogde tuinbonen (bij voorkeur cottoia)
• 3 eetlepels extra vierge olijfolie, bij voorkeur intens met fruitige en kruidige tonen

• 1 gele ui, gesnipperd
• 1 teentje knoflook, gesnipperd
• 6 of 7 kleine takjes wilde venkel

Bereiden

Spoel de gedroogde bonen zonder dop af, doe ze in een grote bak, bedek met heet water en laat ongeveer 8 uur weken.

Verhit 2 eetlepels olie in een braadpan (bij voorkeur van aardewerk), fruit de gesnipperde ui en knoflook en voeg dan de geweekte en afgespoelde bonen toe. Laat een paar minuten bruin worden op een middelhoog vuur.

Voeg ongeveer 0,5 liter heet water (tot aan de rand) en zout toe.

Dek af en laat op een laag vuur sudderen. Verwijder geleidelijk het schuim. Roer regelmatig om de bonen zacht te laten worden en voeg meer heet water toe als het mengsel te dik wordt. De macco is gaar na ongeveer 1 uur, wanneer de bonen zijn fijngestampt tot een grove puree.

Als de bonen gaar zijn, voeg de peper en de fijngehakte venkel toe. Roer de macco een paar minuten door en serveer met 1 eetlepel olijfolie.

Opmerking

Dit sobere maar voedzame gerecht, geworteld in de boerencultuur van het zuiden, heeft drie ingrediënten als basis: tuinbonen, olijfolie en wilde venkel, gemengd tot een rustieke puree met een bijzondere consistentie.

Macco

Gemalen tuinbonen - in het Latijn 'maccare' (pletten) - stonden al op het menu bij de oude Romeinen. In zijn culinaire verhandeling suggereert Apicius (1ste eeuw) verschillende recepten voor geplette tuinbonen en erwten, met peper en gember of met honing en azijn. In de vroege middeleeuwen was macco een puree van verschillende peulvruchten die in Italië veel gegeten werd door de gewone man.